Hypermobiliteit: meestal onschuldig, soms pathologisch (VI)

Door op 02-10-2023
  • 00Inleiding
  • 01Gegeneraliseerde hypermobiliteit
  • 02Ehlers-Danlossyndroom
  • 03Behandeling
  • 04Comorbiditeit bij hEDS
  • 05Afsluiting
  • 06Reacties (0)

Samenvatting

Hypermobiliteit is een veelvoorkomend verschijnsel en leidt niet altijd tot klachten. Bij een deel van de mensen is hypermobiliteit een uiting van een hypermobiliteitspectrumstoornis, het hypermobiele type Ehlers-Danlossyndroom en in zeldzame gevallen van een van de andere dertien vormen van Ehlers-Danlossyndroom. De Ehlers-Danlossyndromen vormen een heterogene groep ziekten met verschillende etiologie. De behandeling van aan hypermobiliteit gerelateerde stoornissen is levenslang, waarbij het belangrijk is dat de patiënt zelf leert om met de klachten om te gaan. Fysieke fitheid, gewrichtsstabiliteit, mentale fitheid en zelfmanagement zijn belangrijke pijlers bij de behandeling van aan hypermobiliteit gerelateerde stoornissen. Daarnaast is ook management van systemische klachten, indien aanwezig, van belang.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Demirdas, S.
Scheper, M.C.
Vis, M.
Thema Mobiliteit
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 2 oktober 2023
Editie Physios - Jaargang 15 - editie 3 - Editie 3, 2023

Leerdoelen

Na het bestuderen van dit artikel:

  • begrijpt u de betekenis van het begrip gegeneraliseerde hypermobiliteit;
  • kent u de belangrijkste kenmerken van de verschillende vormen van de Ehlers-Danlossyndromen;
  • begrijpt u het verschil tussen gegeneraliseerde hypermobiliteit, een hypermobiliteitspectrumstoornis en het hypermobiele type Ehlers-Danlossyndroom;
  • weet u hoe de diagnose van een aan hypermobiliteit gerelateerde aandoening tot stand komt;
  • bent u op de hoogte van de fysiotherapeutische behandelprincipes van patiënten met een aan hypermobiliteit gerelateerde aandoening.

Winkelmandje

Er zitten geen programma's in het winkelmandje