In de klinische praktijk moet de fysiotherapeut ongelijksoortige kennisbronnen gebruiken om te komen tot beslissingen. Door de eenzijdige beleidsstukken van de overheid, gericht op kostenbeheersing en de hieraan gekoppelde aandacht voor ebm , lijkt het ten onrechte of het redeneren vanuit de pathofysiologie voor de klinische praktijk van ondergeschikt belang is geworden.