Tegenwoordig gaat het bij evidence-based medicine om het toepassen van epidemiologische gegevens met inachtneming van wat professionals zelf aan betekenisvolle overwegingen inbrengen, zoals pathofysiologische kennis, klinische ervaring en voorkeuren van patiënten. Richtlijnen zijn vooral pragmatisch bedoeld, gebaseerd op de gedachte dat er individuele verschillen mogelijk zijn. Om de voordelen volledig te kunnen benutten moet de fysiotherapeut zelf het heft in handen houden bij het toepassen van richtlijnen, en dat vooral in de communicatie met zorgverzekeraars, beleidsmakers en wetenschappers die de kliniek met name kennen van achter het bureau. Het gaat uiteindelijk om passend bewijs van interventies beschikbaar te maken in richtlijnen en standaarden, waarbij monitoren en gedoseerd meten een rol spelen.