Instabiliteit van de wervelkolom wordt klinisch gedefinieerd als het onvermogen bewegingen van de wervelkolom zodanig te controleren dat neurologische stoornissen, deformatie en pijn worden voorkomen. Dit artikel vat het onderzoek naar instabiliteit als oorzaak van rugpijn samen. Patiënten met rugpijn vertonen vaak stoornissen die de stabiliteit bedreigen en hebben minder controle over rompbewegingen. Veel patiënten lijken hiervoor te compenseren door de lumbale stijfheid te vergroten door middel van rompspieractiviteit. Een dergelijke adaptatie is functioneel, maar kan negatieve neveneffecten hebben door de hogere mechanische belasting van de wervelkolom en door vermoeidheid van rompmusculatuur.
| Auteurs | Dieën, J.H. van |
|---|---|
| Thema | Beweging in training |
| Accreditatie | 1 accreditatiepunt |
| Publicatie | 14 maart 2013 |
| Editie | Physios - Jaargang 5 - editie 1 - Editie 1, 2013 |
Na het bestuderen van dit artikel:
• kunt u een definitie van klinische instabiliteit geven;
• kunt u de stoornissen beschrijven die bij lage rugpijn mogelijk de stabiliteit bedreigen;
• heeft u inzicht in de uitingsvormen van een afgenomen controle over bewegingen van de lumbale wervelkolom bij lage rugpijn;
• kunt u de strategieën beschrijven waarmee patiënten met lage rugpijn bedreigingen van de stabiliteit van de wervelkolom compenseren;
• kunt u de nadelen van dergelijke compensatiestrategieën beschrijven.
Er zitten geen programma's in het winkelmandje
