Inspanningsfysiologie in de praktijk

Door op 03-03-2010
  • 00Inleiding
  • 01Energiesystemen
  • 02Substraatkeuze van de spier
  • 03Interactie van de verschillende energiesystemen
  • 04Verschillende spiervezels hebben verschillende energiesystemen
  • 05Maximaal zuurstofopnamevermogen
  • 06Consequenties voor de praktijk
  • 07Conclusie
  • 08Reacties (0)

Samenvatting

Het maximale zuurstofopnamevermogen (VO2max) is een belangrijke maat voor de toestand van iemands cardiovasculaire en ventilatoire systeem en het spiermetabolisme. In dit artikel wordt ingegaan op de verschillende energiesystemen van de skeletspier, de relatie van het zuurstofopnamevermogen met de hartprestatie en de meting van het maximale zuurstofopnamevermogen door middel van maximale en submaximale tests.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Keizer, H.A.
Thema Hoofdartikel
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 3 maart 2010
Editie Physios - Jaargang 2 - editie 1 - Editie 1, 2010

Leerdoelen

Na het lezen van dit artikel:
• kent u de eigenschappen van de verschillende energiesystemen van de skeletspier;
• kunt u het aandeel van een bepaald energiesysteem relateren aan de gevraagde arbeid;
• weet u de relatie tussen hartminuutvolume en het maximale zuurstofopnamevermogen;
• kunt u de resultaten van verschillende inspanningstests op de juiste waarde schatten;
• kunt u de gewenste trainingsintensiteit berekenen aan de hand van de maximale hartfrequentie of het maximale vermogen.

Winkelmandje

Er zitten geen programma's in het winkelmandje