Fysiotherapeuten hebben de vaardigheid om epidemiologische informatie (al dan niet vervat in richtlijnen), patiëntspecifieke gegevens (impliciete voorkeuren van de patiënt) en tal van organisatorische randvoorwaarden te integreren. Van de fysiotherapeut wordt verwacht dat hij deze heterogene gegevens ordelijk weegt, rangschikt en integreert ter onderbouwing van zijn klinische beslissing. Steeds gaat het om het speuren naar de best mogelijke onderbouwing van klinische beslissingen. Uiteindelijk is dat de verantwoordelijkheid van de individuele fysiotherapeut. Het verwijt dat evidence-based medicine de fysiotherapie reduceert tot kookboekfysiotherapie wordt ontkracht.