Samenvatting

Skeletspieren worden over het algemeen beschouwd als afzonderlijke eenheden (‘independent actuators’). Dit heeft als consequentie dat ook modellen van het spier-skeletsysteem spieren als independent actuators bevatten. De laatste decennia is deze benadering onder druk komen te staan en is er meer aandacht gekomen voor de mechanische effecten van het bindweefsel. Inmiddels is aangetoond dat naast de bekende weg voor spierkracht via de myotendineuze overgang en de pees naar het skelet, een deel van de kracht ook naar zijn directe omgeving via het epimysium kan worden doorgeleid. De eigenschappen van het epimusculair bindweefsel worden in huidige spier-skeletmodellen echter nog niet meegenomen. Dit artikel geeft een overzicht van de ontwikkeling en toepassing van spier-skeletmodellen. Tot slot wordt uitgelegd hoe nieuwe inzichten over de mechanische rol van epimusculair bindweefsel invloed kunnen hebben op het anatomie-onderwijs.